Ze Wstępu do spotkania pt. "Leśmian nowoczesny i tradycyjny", 4-tego marca 2007, Warszawa klub Plan B

O Krystynie Lenkowskiej piszą krytycy, że jest "poetką osobną" o wyrazistej, charakterystycznej dykcji lirycznej, którą tworzą także neologizmy, rozchwiania językowej poprawności, stylistyczne koncepty, oryginalne, dziwne metafory, porównania, świadczące o cechującej jej myślenie peryferyjności. Lenkowska pisze wiersze, podążając za kapryśnym, meandrycznym nurtem skojarzeń, łącząc w przestrzeni wiersza: oryginalne konfiguracje rzeczy zobaczonych, uczucia i refleksje z różnych przestrzeni umysłu: wspomnień wzrokowych i słuchowych, reminiscencji lekturowych, które w jej najlepszych wierszach tworzą spójny, kompozycyjny ład, a jego zasada może się zresztą opierać na drobnym niuansie formalnym, np. obecności bieli.

Lenkowska to poetka, która penetruje "leśmianowską" przestrzeń: obrazów archetypowych, pierwotnych, intuicyjnych, nie do końca skonceptualizowanych, przed progiem wysłowienia, słów obrosłych ciałem, jeszcze nie sprowadzonych do abstrakcyjnych czarnych znaczków na białej kartce.

Magdalena Rabizo-Birek